Oczywiście każdy człowiek na świecie jest kimś wyjątkowym, a wszelkie generalizacje stanowią zawsze nieudolną próbę uproszczenia złożonej rzeczywistości. Niemniej jednak rzeczywistość, w której żyjemy – począwszy od historii i kultury, przez język, aż po pogodę – ma wpływ na naszą osobowość i zachowanie. Będąc świadomym tych mechanizmów, podejdźmy z dystansem, humorem i dużym przymrużeniem oka do poniższych stereotypów. Zaznaczamy, że stereotypy te wcale nie zostały stworzone przez mieszkańców innych państw. Tak naprawdę mówią o sobie… sami Włosi.
Stereotypowy Włoch…
- ma ogromną wiedzę na temat jedzenia,
- jest niezwykle inteligentny emocjonalnie,
- jest niezwykle twórczy (Włochy mają największą na świecie zarejestrowaną liczbę patentów)
- w modzie, kuchni i stylu życia ceni graniczącą z minimalizmem prostotę, funkcjonalność, jakość, oryginalność i efektowność,
- podobno jest najlepszym kochankiem na świecie,
- dba o zdrowie i najczęściej ze wszystkich Europejczyków chodzi do lekarza,
- jest statystycznie najbardziej aktywnym użytkownikiem Facebooka w Europie,
- dba o swój wygląd i urodę,
- najważniejszą wartością dla niego jest rodzina (a przynajmniej tak deklaruje),
- uwielbia żartować, śpiewać i rozmawiać – wszędzie i o wszystkim,
- jest (podobnie jak jego język) nieprzeciętnie romantyczny,
- podrywa i to bezustannie,
- notorycznie się spóźnia (szczególnie ten z południa),
- gestykuluje jak nikt inny na świecie.
Stereotypowa Włoszka…
- pije wino z umieram i towarzysko,
- uważa się za wyjątkową i nie lubi przeciętności,
- jest temperamentna i ma silny charakter,
- lubi rządzić i jest pewna siebie,
- najważniejszą wartością dla niej jest rodzina (a przynajmniej tak deklaruje),
- udoskonala swoje ciało głównie poprzez liposukcje, korekty biustu i liftingi,
- lubi być zdobywana,
- lubi grać niedostępną,
- spokojnie dożyje 85 lat, jak nie setki,
- ceni dobre jedzenie – jej kraj bowiem znajduje się na pierwszym miejscu na świecie pod względem jakości produktów żywnościowych,
- definiuje się przez region, a nie przez kraj,
- ważne jest dla niej robienie „bella figura” czyli dobrego wrażenia,
- celebruje co najmniej raz dziennie wspólny posiłek z rodziną,
- gestykuluje jak nikt inny na świecie.
Włosi jako naród
Włosi jako naród znani są ze swojej otwartości, bezinteresownej serdeczności i zamiłowania do zabawy. Są jednym z najbardziej towarzyskich narodów świata. Chętnie rozmawiają ze wszystkimi i o wszystkim, lecz głównie po włosku, zdecydowanie za rzadko po angielsku. Najchętniej o jedzeniu, bo na nim znają się najlepiej. W ich kraju można wyróżnić około trzydziestu rodzajów kawy i ponad trzysta rodzajów makaronów, a Włosi się na nich naprawdę znają. Są bardzo sympatyczni i niezwykle tolerancyjni. Mówią głośno, dużo gestykulują. Calcio – czyli piłka nożna, jest dla większości z nich drugą religią. Są niezwykle emocjonalni i przy tym dość często chaotyczni, co widać w architekturze miejskiej oraz na ulicach większości miast. Uważają się za najlepszych kierowców na świecie, mimo, że zbierają najwięcej mandatów wśród wszystkich mieszkańców Unii Europejskiej. Zaparkowanie w ich miastach graniczy z cudem. Nie potrafią stać w uporządkowanych kolejkach, a mimo tego dobrze wiedzą kto za kim stoi. Mówią łącznie w ponad dwustu dialektach, w zależności od regionu w którym mieszkają. W większości są bardziej lub mniej praktykującymi katolikami. W ich kraju prawie zawsze świeci słońce. Mają najwięcej w Europie kanałów telewizyjnych – ponad 600! – a wśród nich najbardziej lubią oglądać programy w stylu „Śmiechu warte”. Najprawdopodobniej jako jedyny naród w Europie doskonale wiedzą czym jest nasze polskie kombinowanie. Dlaczego? Bo robią dokładnie to samo.
Włosi jako ludzie kultury i sztuki
Włosi to artyści, ludzie kultury i sztuki, muzycy. W muzyce popularnej to Eros Ramazzotti i Zucchero. W dziedzinie opery to Rossini, Puccini, Bellini czy Verdi. Ale nie tylko chodzi o osoby znane. Muzykę można tu usłyszeć wszędzie – na plażach, w barach, restauracjach, na ulicach. W knajpach można spotkać spontanicznego Włocha, który w chwili uniesienia chwyta za gitarę czy siada przed fortepianem i bezpretensjonalnie gra to, co serce mu podpowiada. W literaturze, prawdopodobnie najbardziej znanym włoskim współczesnym pisarzem był zmarły w 2016 r. Umberto Eco, autor sławnej powieści „Imię Róży”. Z kolei w dziedzinie filmu, nazwiska takich reżyserów jak Federico Fellini, Roberto Begnini, Bernardo Bertolucci czy Giuseppe Tornatore znane są powszechnie nawet gdy nie widzieliśmy żadnego z ich dzieł.
Artykuł został opublikowany na portalu Business & Prestige i jest dostępny TU.
Zostaw komentarz